SCENARIUSZ 29

Anna Pregler

TRZY W LINII
– CZYLI O POSZUKIWANIU ZWIĄZKÓW

Cele ogólne w szkole podstawowej:

• myślenie matematyczne — umiejętność korzystania z podstawowych narzędzi matematyki w życiu codziennym oraz prowadzenia elementarnych rozumowań matematycznych;
• umiejętność komunikowania się w języku ojczystym, zarówno w mowie, jak i w piśmie;
• umiejętność pracy zespołowej.

Cele ogólne na I etapie kształcenia:

• rozwijanie predyspozycji i zdolności poznawczych dziecka;
• wyposażenie dziecka w umiejętność czytania i pisania, w wiadomości i sprawności matematyczne potrzebne w sytuacjach życiowych i szkolnych oraz przy rozwiązywaniu problemów.

Wymagania szczegółowe:
Uczeń:

• klasyfikuje obiekty: tworzy kolekcje np. zwierząt, zabawek, rzeczy do ubrania;
• rozpoznaje i nazywa koła, kwadraty, prostokąty i trójkąty (również nietypowe, położone w różny sposób oraz w sytuacji, gdy figury zachodzą na siebie); rysuje odcinki o podanej długości; oblicza obwody trójkątów, kwadratów i prostokątów (w centymetrach);
• rozumie sens kodowania oraz dekodowania informacji; odczytuje uproszczone rysunki, piktogramy, znaki informacyjne i napisy;
• współpracuje z innymi w zabawie, w nauce szkolnej i w sytuacjach życiowych; przestrzega reguł obowiązujących w społeczności dziecięcej oraz w świecie dorosłych, grzecznie zwraca się do innych w szkole, w domu i na ulicy.

Pomoce:

• plansze do gry — po jednej na parę uczniów,
• spinacze i ołówki — po jednym na parę uczniów,
• pionki lub żetony w dwóch kolorach — po 10 w jednym z kolorów dla każdego ucznia,
• prezentacja (do ewentualnego wykorzystania).
• karty pracy (do ewentualnego wykorzystania).
  
  

Przebieg sytuacji dydaktycznej:

1. Dzielimy dzieci na pary i rozdajemy zestawy do gry (planszę, spinacz i ołówek oraz pionki w dwóch kolorach dla każdej pary).
   
   Wariant — gra dla trzech osób — trzecia osoba losuje znaki i jest arbitrem uznającym lub nie uzasadnienie związku dwóch znaków. Rozgrywane są trzy kolejki, za każdym razem inne dziecko pełni rolę sędziego.
   
   
2. Wspólnie omawiamy zasady gry.
   
   
3. Dzieci rozgrywają pierwszą partię gry, podczas której staramy się wyjaśnić wszystkie wątpliwości. Możemy też rozegrać ją na tablicy — nauczyciel contra uczniowie — i podczas tej partii odpowiedzieć na wszystkie pytania uczniów.
   
   
4. Dzieci rozgrywają kilka partii gry.
   
   
5. Jeżeli dzieci wymyślą inny wariant reguł gry, można rozgrywać ją zgodnie z ich zasadami (np. celem gry jest zapełnienie całej planszy żetonami — wygrywa ta osoba, która ułożyła ze swoich żetonów najwięcej trójek).
   
   
6. Podsumowujemy grę, np. poszukujemy najciekawszego pomysłu na zestawienie dwóch znaków i wyjaśnienia ich związku ze sobą; rozmawiamy o stosowanych strategiach (sposobach) podczas gry — co ułatwiało wygranie gry, co utrudniało odniesienie zwycięstwa.
   
   
7. Po jakimś czasie możemy wrócić do tej gry wykorzystując rezerwowe sześcioboki, co będzie dla uczniów stanowiło nowe wyzwanie i uatrakcyjni grę.
   
   
   Komentarz:
   Należy pamiętać, aby:
   ✓ dokładnie objaśnić zasady gry i upewnić się, że są one dla wszystkich zrozumiałe;
   ✓ rozegrać próbną grę, podczas której jest czas na wyjaśnienie wszystkich wątpliwości;
   ✓ nie zmieniać reguł w trakcie gry;
   ✓ nie wzmacniać rywalizacji;
   ✓ podsumować grę, stawiając jak najwięcej pytań dotyczących, np. stosowanych strategii, zaskakujących sytuacji, itp.;
   ✓ nagradzać ciekawe pomysły, sposoby pokonania trudności (także dotyczących, np. rozwiązywania konfliktów podczas rozgrywki);
   ✓ grać w tę samą grę kilka razy — w kolejnych rozgrywkach mogą pojawiać się coraz ciekawsze pomysły na wyjaśnienie związku wylosowanego i wybranego znaku, a więc wtedy dzieci czegoś się uczą;
   ✓ zachęćmy uczniów, aby podczas kolejnych rozgrywek nie powielali tych samych pomysłów.
   
   Podsumowaniem gry może być wykonanie zadań z kart pracy — jeżeli dzieci nie są wprawne w pisaniu, mogą przedstawić swoje rozwiązania ustnie. Mogą także wykonywać zadania w grupach.