SCENARIUSZ 22

Mirosław Dąbrowski

CO TU PASUJE
– CZYLI O DOSTRZEGANIU ZWIĄZKÓW, PODOBIEŃSTW I RÓŻNIC,
CZ. III

Cele ogólne w szkole podstawowej:

• zdobycie przez uczniów umiejętności wykorzystywania posiadanych wiadomości podczas wykonywania zadań i rozwiązywania problemów;
• myślenie matematyczne — umiejętność korzystania z podstawowych narzędzi matematyki w życiu codziennym oraz prowadzenia elementarnych rozumowań matematycznych;
• umiejętność pracy zespołowej.

Cele ogólne — matematyka:

• rozwijanie predyspozycji i zdolności poznawczych dziecka;
• kształtowanie u dziecka pozytywnego stosunku do nauki oraz rozwijanie ciekawości w poznawaniu otaczającego świata i w dążeniu do prawdy;
• wyposażenie dziecka w umiejętność czytania i pisania, w wiadomości i sprawności matematyczne potrzebne w sytuacjach życiowych i szkolnych oraz przy rozwiązywaniu problemów.

Wymagania szczegółowe:
Uczeń:

• dodaje i odejmuje liczby w zakresie 100 (bez algorytmów działań pisemnych); sprawdza wyniki odejmowania za pomocą dodawania;
• podaje z pamięci iloczyny w zakresie tabliczki mnożenia; sprawdza wyniki dzielenia za pomocą mnożenia.

Pomoce:

• piktogramy demonstracyjne (pełen komplet),
• piktogramy małe (pełen komplet,
• stemple / nalepki,,
• inne (do projektowania zagadek przez uczniów):
  • ƒƒnalepki ( i ),
  • ƒƒ kolorowe pisaki,
  • ƒƒ do układania zagadek przez uczniów,
  • ewentualnie kalkulatory,
• prezentacja (do ewentualnego wykorzystania),
• karty pracy (do ewentualnego wykorzystania).
  
  

Przebieg sytuacji dydaktycznej:

1. Formułujemy i układamy na tablicy (albo wyświetlamy, korzystając z prezentacji) zagadki typu:
   
   ✓ Co tu pasuje! Jedna rzecz, która i dlaczego?
   
   np.:
   
   
   
   
2. I trochę innych, może nieco bardziej abstrakcyjnych:
   
   
   
   
3. I trochę jeszcze bardziej abstrakcyjnych:
   
   
   
   
   
   
4. Ponownie pora na pomysły dzieci. Także i tym razem układanie zagadek mogą ułatwić szablony (por. dalej).
   
   Komentarz:
   Proces uczenia się, także matematyki, ma charakter społeczny — dziecko uczy się, kontaktując się z innymi osobami, rozmawiając z nauczycielem i rówieśnikami. Dla budowania struktury wiedzy matematycznej dziecka kluczowe jest mówienie o matematyce: wyjaśnianie, przekonywania, przewidywanie, stawianie pytań, wątpienie, … .
   Tego typu zagadki stwarzają do tego bardzo dobrą okazję, a ponadto są dla uczniów bardzo  motywujące.